Door Andrea Roell,
Ik wist dat er een genetische aanleg was voor kanker in de
familie, toen mijn zus plots hoog risico had voor huidkanker, deels wegens onze
lichte huid, maar ook wegens ons verleden in het buitenland door het
diplomatieke dienst werk van onze vader. Later, toen mijn vader overleed, na
twee jaar vechten tegen een agressieve vorm van lymfklierkanker, werd ik me
terdege bewust dat er een risico bestond dat een van ons ook een vorm van
kanker kon ontdekken.
Groot was mijn schrik toen ik begin februari 2016 een harde bult aan de
buitenkant van mijn rechterborst tegenkwam. Als lesbische vrouw van in de 40,
was ik er nooit zo mee bezig, (vond het als puber maar lastig en in de weg
zitten bij sporten), heb het leren accepteren dat het een deel was van wie ik
was, maar plots werd mijn aandacht er op een negatieve manier op gevestigd.
familie, toen mijn zus plots hoog risico had voor huidkanker, deels wegens onze
lichte huid, maar ook wegens ons verleden in het buitenland door het
diplomatieke dienst werk van onze vader. Later, toen mijn vader overleed, na
twee jaar vechten tegen een agressieve vorm van lymfklierkanker, werd ik me
terdege bewust dat er een risico bestond dat een van ons ook een vorm van
kanker kon ontdekken.
Groot was mijn schrik toen ik begin februari 2016 een harde bult aan de
buitenkant van mijn rechterborst tegenkwam. Als lesbische vrouw van in de 40,
was ik er nooit zo mee bezig, (vond het als puber maar lastig en in de weg
zitten bij sporten), heb het leren accepteren dat het een deel was van wie ik
was, maar plots werd mijn aandacht er op een negatieve manier op gevestigd.
Na twee weken malend en met nachtmerries wakker te zijn
geworden, toch maar schoorvoetend een afspraak gemaakt bij de huisarts. Deze
dame had een arts in opleiding erbij, die met mijn toestemming mee mocht doen
aan het onderzoek. Ze was wat onzeker wat het zou kunnen zijn, omdat het
aanvoelde als een flinke zwelling, warm en rood op de huid was. Ze dacht
aanvankelijk aan een ontsteking, wat vreemd was, gezien ik geen kinderen heb gehad.
Doorverwijzing naar de mamapoli in een van de ziekenhuizen op zak ben ik gaan
onderzoeken welk ziekenhuis het beste bij me paste. Door slechte ervaringen met
een ziekenhuis vlakbij, ben ik op de keuze voor het Slotervaart Ziekenhuis
gekomen, die net wat verder van mij vandaan zat, maar door de nabijheid van het Antoni van Leeuwenhoek, een goed gevoel gaf. Er was geen afspraak nodig, ik kon gewoon de dag erna bij de inloop poli terecht.
Daar eenmaal aangekomen, werd ik eerst onderzocht door de oncologische
assistente, die eerst dacht dat mijn tatoeage een plakplaatje was (omdat die zo
mooi gezet was), wat een vrolijke noot bracht aan een spannende situatie.
De chirurg kwam kort langs om ook te voelen, waarna ik doorgestuurd werd voor
een mammografie en een echo. Na een minuut of
te hebben gewacht mocht ik me uitkleden voor de mammografie, was een
pijnlijke ervaring was, wegens de dikke tumor in de borst. Bij de echo werd er
ook meteen een aantal biopten genomen, wat inhield dat er na een lokale
verdoving een dikke naald met een soort mondje die een hapje weefsel weghaalde
in de borst werd gestoken. Ik keek mee op het scherm en zag een grote vlek en
de buis van de biopt naald die redelijk diep in de borst ging.
daarna was het wachten geblazen, de uitslag zou na -, uur bekend gemaakt worden.
Rondjes gelopen om het ziekenhuis, roken, koffie drinken, suffe spelletjes op de telefoon spelen…
De chirurg riep me in zijn spreekkamer en meldde dat het om een grote
fibroadenoom ging, die wel chirurgisch verwijderd moest worden, omdat deze zo
groot (7 centimeter was. (fibroadenoom: knobbeltje wat een weefsel verknotting
is en is opgebouwd uit klier- en bindweefsel, maar die normaal niet groter dan
3-5 centimeter wordt).
geworden, toch maar schoorvoetend een afspraak gemaakt bij de huisarts. Deze
dame had een arts in opleiding erbij, die met mijn toestemming mee mocht doen
aan het onderzoek. Ze was wat onzeker wat het zou kunnen zijn, omdat het
aanvoelde als een flinke zwelling, warm en rood op de huid was. Ze dacht
aanvankelijk aan een ontsteking, wat vreemd was, gezien ik geen kinderen heb gehad.
onderzoeken welk ziekenhuis het beste bij me paste. Door slechte ervaringen met
een ziekenhuis vlakbij, ben ik op de keuze voor het Slotervaart Ziekenhuis
gekomen, die net wat verder van mij vandaan zat, maar door de nabijheid van het Antoni van Leeuwenhoek, een goed gevoel gaf. Er was geen afspraak nodig, ik kon gewoon de dag erna bij de inloop poli terecht.
Daar eenmaal aangekomen, werd ik eerst onderzocht door de oncologische
assistente, die eerst dacht dat mijn tatoeage een plakplaatje was (omdat die zo
mooi gezet was), wat een vrolijke noot bracht aan een spannende situatie.
De chirurg kwam kort langs om ook te voelen, waarna ik doorgestuurd werd voor
een mammografie en een echo. Na een minuut of
te hebben gewacht mocht ik me uitkleden voor de mammografie, was een
pijnlijke ervaring was, wegens de dikke tumor in de borst. Bij de echo werd er
ook meteen een aantal biopten genomen, wat inhield dat er na een lokale
verdoving een dikke naald met een soort mondje die een hapje weefsel weghaalde
in de borst werd gestoken. Ik keek mee op het scherm en zag een grote vlek en
de buis van de biopt naald die redelijk diep in de borst ging.
daarna was het wachten geblazen, de uitslag zou na -, uur bekend gemaakt worden.
Rondjes gelopen om het ziekenhuis, roken, koffie drinken, suffe spelletjes op de telefoon spelen…
De chirurg riep me in zijn spreekkamer en meldde dat het om een grote
fibroadenoom ging, die wel chirurgisch verwijderd moest worden, omdat deze zo
groot (7 centimeter was. (fibroadenoom: knobbeltje wat een weefsel verknotting
is en is opgebouwd uit klier- en bindweefsel, maar die normaal niet groter dan
3-5 centimeter wordt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten